میرزا بنویس دروغ بزرگ تاریخ را ایران همیشه زنده است.شاید زنده بگور شده همان وقتی که دل رحمی و انسانیت به صورت آداب و رسومی پس از تیتر یک روزنامه ها و توییت مجازی و امثالهم مبدل شده؛ابراز همدردی ایران با اعلام مرگ کودک خردسال پس از ایست قلبی در سرمای شدید در قبرستان ،خانه ای که در آن دفن شد .با اعلام این خبر انگشت لعنت و دهان فحش آلود ابتدا سمت بالا نشین های بی مسوولیت گرفته میشود،سپس تجویز اگر ها و مگر ها ،گذاشتن کامنت های پیچیده در طومار احساسات بشر دوستانه شکل میگیرد اما هنگام تجویز نسخه ی درد ،بشر دوستان دوربین شکاری انداخته و دقیقا جایی که هیچ بشری نیست در سرزمین قطبی به دنبال بشر دردمند میگردند.عجب عجیب است سیستم این جماعت خوب یا بهتر است بگویم همان خوب های مجازی .کاش میشد وجدان آدمی هم مثل عبور از چراغ قرمز جریمه میشد .اصلا گاهی درد خوب است مثل همین وجدان درد دعا میکنم همه ی محتکران،همه ی متقلبان،همه ی مسببان مرگ های اجباری به همین درد مبتلا شده و علاجش را نیابند.به قول یه بنده خدایی به حال ملت گرسنه فرقی ندارد تاج برود و عمامه بیاید .چرا باید کلاغ رنگ شده در غالب قناری دموکراتیک را پذیرفت چرا باید از میان گزینه های اجباری که همه میدانیم هیچ یک لایق اداره ی جامعه ی ایران نیستند را با جمله ی انتخاب بین بد و بدتر مقلوب شده باشیم ،غافل از اینکه همان بد دست آخر از همه بدتر بوده .دشمن در خانه است همان مسوولین بی مسولیت .تکه تکه از تنت میخورند عجب جانی داری !!اینجا ایران است سرزمین دهان های باز و فکر های بسته ،دروغ های راست و راست های دروغ .ساعت های وجدان اینجا هشدار ندارد ،هیس همه خوابیده اند فردا بیا و حقت را فقط از خداوند بگیر ،قسمت هر کس همان است و ژن معیوبش همان .یا قلم شکسته یا تاریخ ایستاده ،هر چقدر ورق میزنم عصر طلایی نیست همه را خوردند و بردند ،مشتی خاک مانده و گربه ی پیر که نامش ایران من است.سخن آخر اینکه به قول دکتر شریعتی هیچ چیز جز حقیقت مصلحت نیست ،حقیقت این است این نظام در حال حاضر شاید بتوان گفت اریستوکراسی یا الیگاریشی است شبیه جمهوری اسلامی نیست ،حقیقت این است نظام جمهوری اسلامی نه با شعار ان بلکه با عمل به اصول ان پا برجا خواهد ماند