من عاشق آدمایی م که بلند میخندند

عاشق آدمایی م که بلند بلند میخندن که صدای قلبشون رو کسی نشنو ،دنیا با همه ی شلوغیاش یه چزایی داره که آدم عاشقش میشه منکه نمیدونم مسیرم به بهشت میخوره یا نه ؛)) اما میدونم قطعا جهنم بارون نمیاد ،دنیا رو با بارونی که الان داره میباره دوست دارم ،جالبه آدم بارون رو دوست داره حتی با وجود ایتکه میدونه وقتی میباره یه حس دلتنگی همراهش هست ، زیر پوست شهر وحشتناکه به به قدری که قصه ها درد میگیرن حتی به قدری که خود درد هم دردی میگیره که اسمش بی درمانه اما از دور شهر توی شب آرومه کاش همیشه میشد که آدم شهر رو با چراغاش ببینه یه جایی رو تابلو خوندم فکر کردن زیادی باعث درد میشه بیاین یه وقتیی فکر نکنیم به آدم انرژی میده ،دنیا همینه دیگه گاهی خیلی سرده اما مهم اینه که بتونی توی همین سرنا باقله ی گرم یا نه یه چای داغ زیر بارون توی خیابونی بخوری و با هرم نفست دستاتو گرم کنی ،و ب و سردی هوا نفست گرمت رو میبینه لااقل از همه ی برگهای بازی استفاده کردی ،ادم که قلبش داد و فریاد میکنه میتونه اینقدر بلند بخنده که صداش نیاد ،من عاشق اونایی م که بلند میخندن