"داستان عشق وطن باورت کنند "

">یه عده ای هستن که روی عمر و عاص سفید کردن ،توی فیلم مختار یه دیالوگ داشت طرف گف خب حالا که با نام حسین برای خود برج و باروتی ساختی ،حکایت همین عده هست ، که با اسم شهدا برای خودشون برج و باروتی ساختن ، و تا میخوای حرف بزنی به اسم منافق و پامال کردن خون شهدا متهمت میکنن ،معلوم نیست اونایی که خون مردم و توی شیشه کردن یا مثل نازی ها از روغن آدمیزاد برای خودشون کره درست میکنن ،کیا هستن ،حیفه همه ی اون جوونایی که برای آرمانهای دروغی از بین رفتن و حیف همه ی مادرایی که داغ نبودن بچه هاشون رو سالهاست تحمل میکنن و یکی دیگه کاخ میسازه ،یکی نیست بگه اخه اشغالا ادعای جهانی دارین شما نمیخواد جهان و نجات بدین ،یه محبت کنید دنیا پیشکش شما همین یه وجب خاک و نجات بده ،آقایونی که قیافه توهم میکشن و از خون شهدایی که ریخته شده به خودشون افتخار میکنن یه محبت کنید مگه جهاد واجب نیست خب بسم الله ادل پسرای خودتون و بفرستید برای واجب الهی ،مثل جلال الدین خوارزمشاه که مغولا حمله کردن اول بچه های خودش و به آب انداخت ، و از روی اونا رد شد ،شما اول پسراتون و به آب بندازید من اگه قسمت شد یه پسر داشته باشم قسم میخورم خودم توی همون آب خفه ش کنم ،اخه وطن فروشای بیشرف همیشه شعار این براه که زبان پارسی را پاس بدارید حس ناسیونالیستی داشته باشید ،اگه کسی با زبان انگلیسی حرف بزنه خاءن محسوب میشه اما اگه با عربی حرف بزنه عالی فوق العاده دیگه کم کم داریم فکر میکنیم ما از ازل عرب زبان بودیم ،هیییی فریدون توللی گفت :ترسم ز فرط شعبده چندان ... کنند /که داستان عشق وطن باورت کنند

"از خودم خواهش میکنم به خانه باز گردد "

باید به فکر تنهایی خودم باشم /دست خودم را میگیرم و از خانه بیرون میزنیم/در پارک به جز درخت هیچ کس نیست /روی تمام نیمکت های خالی پارک می نشینیم تا پارک ،از تنهایی رنج نبرد /دلم گرفته ؛یاد تنهایی اتاق خودمان می افتم و از خودم خواهش میکنم به خانه باز گردد ((محمد علی بهمنی )) +خیلی دلم میخواست آهنگ سنگ قبر آرزوی ارتوش رو هم بزارم اما نشد :(

خودت را با هیچ زبانی ترجمه نکن

یه نفر توی صفحه ی خودش یه متن نوشته بود که خیلی دوستش داشتم :خودت را با هیچ زبانی برای کسی ترجمه نکن ،کسی که تو را دوست دارد باید همه ی آنچه که هستی را از لا به لای حرف های نگفته ات از عمق نگاه ساده ات ،از حسادت دستهای مهریانت بشناسد ،آدم ها را از روی عکسهایشان معنا نکید آدمها از بی حوصلگی هایشان ،از دلتنگی هایشان ،از غضه هایشان ،از خستگی هایشان عکس نمیگیرند ."خودت را با هیچ زبانی ترجمه نکن "

"کم حرف که میشوی یکجای کار لنگ میزند"

">کم حرف که میشوی یکجای کار لنگ میزند،آدمی که نخود در دهانش خیس نمیخورد حالا تمام حرفهای خودش راز شده است،دختری که از ماجرای تخیلی جنگهای هیتلر تا زندگی مورچه هایی که حرفهایی مابینشان بود، ماجرای دوست داشتنی میساخت که دلت را ببرد،که دلت بخندد و چشمهایت ظاهرش کند و لبهایت تاییدش کند ،لعنتی رادیوی دلنشین آدمهای بی حوصله بود اما حالا هر چقدر هم که بر سر این رادیو هم بزنی هیچ حرفی که بوی دلخوشی بدهد ندارد،آدم .ه کم حرف شود یکجای کار لنگ میزند ،از یکجایی به بعد حرف نمیزند و مثل کودکی و زنگهای مدرسه نمی ترسد .ه اگر حرف نزند انگ بی زبانی و نابلد بودن بخورد ،از یکجایی به بعد واقعیت این است یکسری حرفها را با هیچ زبانی نمیتواند بزنر ،لعنتی انگار دین مطلب ادا نمیشود ،گاهی وقتها هم عمق یک درد بقدری است که اگر پای حرفی در میان آید این درد را به مسخره میگیرد ،کم حرف که میشوی یکجای کار لنگ میزند ،پای دوست داشتن دلبری در میان باشد دلت لک میزند سرت را روی پایش بگذاری و موهایت را روی زانوهایش رها کنی ،انقدر حرف بزنی و مابین حرفهایت بیهوا و سراسیمه سرت را برداری و حرفهایی که فراموش شده بود را با خنده ای از ته دل فریاد بزنی ،پای دوست داشتن دلبر در میان باشد از آرزوهایت ،رویاهایت ،حتی از اتفاق های ساده ی اطرافت حرف میسازی و بهانه ای میشود برای دلبر ،حرف را باید اصلا ساخت اگر پای دوست داشتن در میان باشد ،گاهی حتی قر زدن هم نشانه است اما....اما وقتی هیچ حرفی در میان نباشد ،حتی وقتی فقط بگوید دوستت دارد اما هیچ حرف دیگری نباشد یکجای کار لنگ میزند ،باید "ترسید" وقتی همه چیز ساکت است آرامشش بوی مردن این دوست داشتن را میدهد "مطمن باش "

"باز از دور می آیی جانا"

من :باز از دور می آیی جانا ؟؟!! .من : دور ماندن گاهی تمام عقل است و گاهی تمام بی عقلی ،من همان عاقل دیوانه ام که شرط دیوانگی را به مرگ دنیای نزدیک ترجیح میدهم ،مجنون که باشی از بام شهر هم ،از همان دور همان پنجره ی معروف معلوم است ."گاهی تمام عقل به همان دور ایستادن است .

بی ترس تر از همیشه !!!

گاهی دنیای ادم ها قبل از وقوع لرزش زمین اوار شده است ،گاهی سیل قبل از شروع باران میاید و تمامت را با خودش میبرد ،ان وقت بی ترس تر از همیشه ،دیوانه وار مینشینی گوشه ای از جهان گویا سونامی شهر را دفن کرده که کسی این درد را نمیفهمد و عمق فاجعه از هر بلایی ویرانگر تر است ."نبودنت علت طبیعی این فاجعه هاست "#خواهرانه ای دلتنگ

این خانه نفروشی است !!!

"این خانه نفروشی است " خانه ای که مهر مادر دارد که فروخته نمیشود ،و خدا نیارد اگر صاحب این مهر خانه نباشد ،طفلکی آدم بقدری دلش میگیرد که خیال باز شدن ندارد .

"طفلکی این عشق "

این عشق التماسی دارد ،اضطرابی دارد که آدم دلش میسوزد که طفلکی چه گناهی دارد،چشمهایی که با لرزشی خاص میگردد و میدود دنبال ردپای یار، امانت را میبرد،طوری که هیچ جای دنیا آرام نمیگیری ،ساعتها بیدار میمانی تا یک ثانیه مقابلش بودن را تمرین کنی و یا نه ساعتها را میشماری و باذوق میخوابی ، زودتر از ساعت خواب گنجشک ها ،دلت فالح حافظ میگیرد و دخیل میبندد که ای کاش دلبر بیاید و شادی را که در دلت انتحاری بسته ،جناب حافظ را هم نشانه میرود که دستمریزاد ای پادشاه شعر "جناب حافظ"،باران که میبارد، بهار که می آید، هوا که دلبر میشود، دلت بی هوا میریزد ،طفلکی این عشق مظلوم تر میشود ،توان این حجم از هوای دونفره را در یک نفر ندارد ،و همین لحظه هوای حوصله به قول شاعر ابری میشود و دلت آشوب و حتی میان دو نفره های مبتلا در راه چشمانت نگران میگردد که مبادا بیاید اما ...ترس که میاید عمق چشمانت ،عشق این احساس مظلوم هوای دلبر بهار راهم حبس میکند کنج جهنم احساسش،"طفلکی این عشق"

یکی بیاد بگه !!!!

اگه خیلی راحت بگم یکی بیاد یه چیزی بگه آروم بشم ،یکی یه فال بگیره که درست باشه ، یکی بگه قرار یه اتفاق فوق العاده بیفته ،یکی بیاد به قول همون جمله که میگه یا زمان خیلی برگردونه عقب یا خیلی بزنه جلو ،،

آشوب

تو همان آشوب بزرگی که به دلم آمد و بر دلت نمیشیند مهار این آشوب ،چشمان تو فال است و به تماشایش نشسته ام و چشمان تو اما ما را نمیبیند/گفتند در شهر آشوب شده است و ندیده میدانم کار قدم هایت بوده وقت گذر از کوچه ی آدم ها/گاهی حکم گناه را میشود صادر کرد،وقتی میشود دنیا را به نفع خود امضا کرد /اجازه ی امضای چشمانت را به نفع دلم میدهی آیا ؟؟/زلزله گشت و این خانه به آوار نشست ،خانه ات آباد خاک این خانه پای قدم یار نشست .گاهی میشود حکم گناه را صادر کرد الهام از وبلاگ یکی از دوستان بود :))